Niet corona, als stralenkrans, maar dat wat door deze krans wordt omringt, de zon zelf, is het symbool voor al het leven. Symbool? Nee, natuurlijk is het geen symbool. Ben je gek? De zon is echt en geeft aan alles en iedereen leven. Dit is wat de zon doet. Zonder zon zouden al de talloze wezens op aarde er helemaal niet zijn. De zon maakt van de aarde en haar bewoners een levend geheel, een heuse ‘samenleving’.
Wat “corona” genoemd wordt, is van deze allesomvattende levens- en energiebron, of hoe je het noemen wil, de stralenkrans. Deze stralende krans of kroon, de corona dus, maakt zichtbaar dat de zon niet neemt, maar geeft. De corona maakt immers zichtbaar dat de zon straalt. Dit is voor 100% het tegenbeeld van de zo gevreesde Corona als ziekte, want deze geeft niet, maar neemt. De héél héél grote Corona rond de zon betekent het geven van leven. Het héél héél kleine coronaatje, het virus(je), neemt leven, of liever gezegd, kan betekenen dat leven genomen wordt. Van corona hoef je helemaal niet ziek te worden, het kan, maar het kan ook niet. Het kan zelfs, ik zal je dat nog laten zien, het tegeldeel betekenen.
De corona van de zon kun je alleen maar zien als de zon verduisterd wordt. Dat gebeurt op spaarzame momenten dat de maan de stralende zonneschijf helemaal bedekt. Wat dan voor de waarneming overblijft en zichtbaar wordt, zijn de zonnestralen. Ook het coronavirus bemerk je als gewoon mens alleen maar op het moment dat zijn natuurlijke en positieve werking als virus verduisterd wordt en het een ziekte wordt. Van nature zijn virussen (die alleen maar bestaan uit een stukje genetisch materiaal) namelijk helemaal niet ziekteverwekkend. Hun taak bestaat er uit om hogere organismen te helpen met veranderen*). Alleen onder bijzondere omstandigheden wordt een virus ziekteverwekkend.
Zon en maan
Bij de zon is het de maan die er voor zorgt dat hij verduisterd wordt en de corona verschijnt. Net als de zon, is de maan voor ons natuurlijk niet zomaar een hemellichaam. De maan staat heel dicht bij de aarde en er hebben zelfs mensen in maanpakken op rond gelopen. De maan hoort bij de aarde maar de maan hoort ook bij de zon. Die zie je bijvoorbeeld als de maan de zon verduistert. De maanschijf past dan heel precies over de zonneschijf. De twee schijven passen precies op elkaar, alsof het tweelingen zijn. Deze bijzondere relatie tussen zon en maan maakt ook dat wij op aarde de Corona kunnen zien. Was de maan (voor het oog) ietsje groter of kleiner dan zou je de Corona bij een volledige verduistering helemaal niet zichtbaar zijn. Zoals bekend, weerkaatst ’s nachts de maan het zonlicht, vooral natuurlijk als de maan ‘vol’ is. De maan kaatst dan in al zijn volheid het zonlicht naar de aarde. Maar bij een zonsverduistering wordt het zonlicht door de maan niet weerkaatst, maar helemaal verslonden. Omdat de maanschijf dan helemaal past op de zonneschijf laat de maan als het ware zien dat hij net zo invloedrijk is als de zon. Zon en maan zijn dan gelijkwaardig, oftewel ‘aan elkaar gewaagd’. Het enige wat bij deze krachtmeting overblijft is, voor het oog, de Corona.
Hoe zit dit bij de mens? Als we de vergelijking doorzetten dan hoort bij de zon het hart. Iets minder vanzelfsprekend is het om bij de maan de hersenen te zetten. Wat bij het begrijpen hiervan helpt is om eerst bij de zon als metaal het goud te zetten, en bij de maan het zilver. Dit maakt het inzichtelijk. Met zilver maak je namelijk spiegels. Zilver werd ook gebruikt in de ouderwetse fotografie om afbeeldingen op de gevoelige plaat vast te leggen. ‘Zilver’ als principe, spiegelt, beeld-af, weerkaatst. Ook de hersenen zijn net als de maan een spiegel-, kaats- of afbeeldingsapparaat. In de menselijke hersenen wordt alles gespiegeld; alles wat je buiten beleeft en alles wat je van binnen beleeft. Met behulp van de hersenen maak je voorstellingen van de buitenwereld, uit je verleden (herinneringen) of van de toekomst (plannen). Zo valt te begrijpen dat we de zon aan het menselijk hart kunnen koppelen en de maan aan de menselijke hersenen.
Gevoel en verstand
Op zielsniveau kun je zon en maan vergelijken met gevoel en verstand. Verstand hoort dus niet bij het hart maar bij de hersenen. Een maansverduistering kan dus ook als zinnebeeld, begrepen worden als verduistering van het hart door het verstand. Bij een hartverduistering overheerst dus het verstand. Als het verstand gaat overheersen dan wordt alles koud, zielloos en materialistischer. De corona van de zon zien we dus als de maan de zon verduistert. Mogen we dan zeggen dat Corona als ziekte bij de mens verschijnt, als het verstand het hart verduistert? Ik denk zelf van wel. Met z’n alle zijn we immers teveel een koude aardse verstandscultuur geworden. Volgens mij is dat gewoon zo.
In een verstandscultuur overheersen technocratisch- en materialistisch denken. Conclusie: de diepere oorzaak van de verduistering hier op aarde komt door de mens zelf, omdat de mens door zijn overheersende verstand niet-menselijk is gaan denken.
Licht en donker
Waarom overkomt ons de Coronacrisis juist nu? Als je er vanuit gaat dat deze crisis is ontstaan door de nog steeds aanhoudende verduistering van de hartekrachten, dan is het vooral belangrijk om te zien dat deze crisis ontstaat op een moment dat het eigenlijk weer lichter zou moeten worden. M.a.w., volgens mij bepaalt niet de aanhoudende verduistering het moment van de uitbraak, maar het feit dat binnen in onszelf weer lichter en ‘hartelijker’ zou moeten worden. In de samenleving leeft namelijk bij veel mensen de wens en de behoefte om het ‘donkere’ materialisme weer langzaam los te gaan laten, om weer langzaam in de richting van het ‘lichtere’ spirituele te gaan. Deze wens is er, voor wie het wil zien, duidelijk, maar toch blijkt dat de samenleving als geheel volhardt in het tegenovergestelde. Dit wreekt zich en de hele mensheid is hierdoor in een crisis gekomen. Het ‘materialistisch worden’ was historisch gezien (als je het positief bekijkt) noodzakelijk en zinvol, maar begint vooral in onze tijd steeds sterker tegennatuurlijk te werken. De (door het WHO zogenoemde) Corona-pandemie is in die zin alleen maar een symptoom van een diepere crisis, naast andere symptomen, die, je hoeft geen helderziende te zijn om dat te verwachten, in de komende tijd alleen maar zullen toenemen. Ze zullen blijven toenemen zolang we blijven verharden in de richting die, daar ga ik (met een positieve zienswijze) van uit, ooit goed was, maar nu niet meer. Samenvattend is de algemene verduistering en het steeds scherper worden van het contrast tussen het streven naar het licht en het willen blijven in het rijk van de materie een heel krachtig beeld voor deze tijd. Ook in de demonstraties van de Black Lives Matter beweging die in 2020 wereldwijd werden gehouden, zie je het thema van Licht en Donker en het Niet-meer-(samen)-kunnen-ademen dramatisch terug. Maar in de Coronacrisis is dat nog veel duidelijker.
Sterven in eenzaamheid
Kunnen we een gevoel krijgen voor de eigenlijke diepte en oorzaak van deze crisis, die volgens mij vele malen dieper is dan we op het eerste gezicht denken?
Ja, dat kan. Ik gebruik nu als inleiding even een passage uit de Bijbel, waarmee ik hopelijk niemand tegen de schenen schop. Na de geciteerde Bijbelpassage maak ik duidelijk waarom ik juist deze passage citeer.
In de Bijbel staat beschreven dat op het moment dat Jezus-Christus aan het kruis hing, er ook een zonsverduistering plaats vond, volgens Google, waar ik de betreffende passage opzocht, tussen 6 en 9 uur, om precies te zijn:
En het was reeds ongeveer het zesde uur en er kwam duisternis over het gehele land tot het negende uur, want de zon werd verduisterd. En Jezus riep met luider stem: Heer waarom hebt Gij Mij verlaten? En toen Hij dat gezegd had, gaf Hij de Geest en scheurde het voorhangsel van de tempel middendoor.
Toen Jezus in de grootst mogelijke verlatenheid stierf was de zon dus helemaal duister en was alleen nog de corona zichtbaar. Is het niet opmerkelijk, misschien zelfs schokkend, als je met deze passage in het achterhoofd, bedenkt dat er vooral tijdens de eerste Corona-golf, toen de corona weer zichtbaar was, maar dan als ziekte, heel erg veel Corona patiënten óók in alle verlatenheid stierven? Zij stierven zonder dat hun familie, geliefde(n) of wie dan ook uit de bekendenkring er bij mocht zijn. Maakten deze Corona-patiënten (in ieder geval uiterlijk) niet hetzelfde mee als ooit de Christus, die, zoals men zegt, voor de hele mensheid stierf? Met andere woorden, en zonder meteen gelovig te hoeven worden, maakt dit beeld in zijn diepte, niet zichtbaar, voelbaar, in welke crisis wij werkelijk leven?
De bijbel probeert op haar manier te laten zien wat voor Christus de meest vergaande vorm van verlatenheid voorstelde, namelijk verlaten zijn door zijn Vader, door God. Ieder Corona-patiënt, gelovig of niet, maakt dit ‘sterven in eenzaamheid’ op zijn of haar eigen manier mee, op het moment dat alleen de ‘Corona’ zichtbaar is, en aan het leven een einde maakt.
Het niet-meer-kunnen-ademen en in eenzaamheid sterven zijn niet alleen klinische aspecten van een ziekte maar zijn dus ook aangrijpende en indringende beelden. Iedereen ziet ze en ze hebben óók als beeld hun uitwerking. Media en regeringen gebruiken deze indringende beelden op hun manier, een manier die vooral en alleen maar angst bij de bevolking opwekt, maar je kunt er ook anders naar kijken. Je kunt in dit beeld ook zien dat we leven in een samenleving die niet meer ademt. Je kunt zeggen: al ben je lichamelijk nog zo gezond en geestelijk verlicht tot op het hoogste niveau, tóch leef je in een zieke samenleving die niet meer echt ‘samen’ is en ook niet meer echt ‘leeft’, dus een samenleving die met zichzelf in strijd is. ‘Samen’ en ‘leven’ zijn losgeraakt en drijven daarom onverbonden langzaam uit beeld.
Laten we het dramatische beeld van de Coronacrisis weer even uit de Bijbelse diepte naar de oppervlakte trekken en in gewone woorden kleden. Dan luiden deze woorden op het ogenblik (november 2021) ongeveer als volgt:
Aandacht voor elkaar hebben en aandacht hebben voor de wezens in de natuur staan al té lang onder de druk van de materialistische (op winstbejag gerichte) economie en het sociale organisme trekt dat niet meer. Door de Coronacrisis wordt het sociale organisme nu nog verder onder druk gezet, niet door de materialistische economie maar door regelgeving, iets wat uit het (zieke) sociale organisme zelf voortkomt want regelgeving heeft te maken met onderlinge menselijke relaties. Deze regelgeving is misschien noodzakelijk (hoewel je daar over kunt twisten) maar niet gezond. De Coronacrisis heeft geen regels voortgebracht waar we gezonder door worden. Bijna alle coronaregels belemmeren namelijk het leven, het kunnen-ademen. Als eenvoudig voorbeeld noem ik het adem-belemmerende mondkapje.
De Corona-regels van de eerste ronde worden weliswaar in toenemende mate losgelaten, maar in het zelfde tempo komen er Corona-regels van de tweede ronde voor in de plaats. De steeds duidelijker wordende contouren van deze tweede ronde zijn, in steekwoorden: het hebben van een gezondheidsverklaring en/of een vaccinatie paspoort, verplicht testen, verplicht vaccineren, verplichte jaarlijkse herhaling van die vaccinaties, en dat niet alleen in Nederland, maar op wereldschaal.
Het is nu iets meer dan een half jaar later (nov 2021) en een deel van deze voorspelling is nu al werkelijkheid geworden. Gezondheidsverklaring is QR-code geworden (oftewel Coronatoegangsbewijs (CTB)) en in sommige landen is vaccinatie al verplicht, voor een deel of voor de hele bevolking.
Komt er nog een derde ronde? Ik vrees van wel. We zullen het hier later nog over (moeten) hebben.
En toen scheurde het voorhangsel
Ik ben geen bijbelfanaat hoor, maar het is gewoon een prachtig en wijs zinnebeeld en herhaal het daarom nog even:
En het was reeds ongeveer het zesde uur en er kwam duisternis over het gehele land tot het negende uur, want de zon werd verduisterd. En Jezus riep met luider stem: Heer waarom hebt Gij Mij verlaten? En toen Hij dat gezegd had, gaf Hij de Geest en scheurde het voorhangsel van de tempel middendoor.
We hebben al gezien hoe je op verschillende manieren naar het fenomeen van ‘verduistering’ kunt kijken en hoe verduistering in onze maatschappij onze gemeenschappelijke innerlijke zon afdekt, waarop vervolgens, gelijk een natuurwet, de Corona verschijnt, niet als stralende zonneaura maar als ziekte. Ja, dat is wonderlijk en met onze eigentijdse moderne ogen bekeken, een beetje vreemd. Maar wat nu wordt bedoeld met “het voorhangel van de tempel”, en waarom “scheurde het middendoor”?
In mijn persoonlijk leven begon het geheimzinnige voorhangsel een paar kleerscheurtjes te vertonen op het moment dat (eind maart 2020) de verpleegtehuizen op slot gingen, wegens, u raad het, Corona. Voor mij was al duidelijk dat in de verpleegtehuizen zich een stille tragedie zou gaan afspelen en dit is ook gebeurd. Volgens cijfers van het RIVM (die voor de media kennelijk niet interessant genoeg waren) is de helft van alle Corona-sterfgevallen in een verpleegtehuis overleden. Dementen, Alzheimer patiënten en andere kwetsbare ouderen overleden niet op een met super moderne techniek uitgeruste IC, maar afgezonderd in hermetisch gesloten kamers in tehuizen, zonder beademing, zonder ontstekingsremmende medicijnen, zonder hun intieme naasten, en vooral zonder dat ze er iets van begrepen. Als je het hebt over ‘sterven in eenzaamheid’ dan is sterven aan Corona in een verpleegtehuis, de overtreffende trap daarvan.
Mijn vrouw, Elle, is deze stille, uiterst wrede dans ontsprongen. Ze woonde in het begin van de crisis al meer dan 5 jaar ook in zo’n verpleegtehuis. Ik schreef over haar in mijn vorige boek “De spirituele dimensie van de ziekte van Lyme”. Elle heeft namelijk sinds 2005 Lyme en kwam in het verpleegtehuis terecht omdat Lyme haar zenuwstelsel heeft aangetast. Elle kan al jaren niet meer praten en niet meer bewegen. Ze zit een deel van de dag in een elektrische rolstoel en is voor 100% afhankelijk van verpleging. Ik ging bijna iedere dag naar haar toe en het leek me geen goed idee als ik van de een op de andere dag niet meer zou komen vanwege de genadeloze lockdown. Ze zou er niets van begrijpen en in paniek raken, met alle gevolgen van dien. Ik voelde me daarom gedwongen om Elle weer naar huis te halen, wat eigenlijk, zo dacht ik er toen over, niet kon. Voor het nemen van dit besluit en het uitvoeren ervan waren maar enkele dagen beschikbaar.
Ik heb geen moment spijt gehad dat ik toch besloot haar weer thuis te brengen. Niemand had gedacht dat ik dit zou doen en ook ikzelf niet. Samen met iedereen dacht ik gewoon dat het eigenlijk niet kon, maar voor mijn gevoel moest ik wel. En het blijkt nu iedere dag weer dat het wél kan. Voor Elle was het een bevrijding en voor mij ook. Zonder Corona had ze daar, in dat verpleegtehuis, nog steeds gezeten. Nu is ze weer thuis en dat blijkt met de hulp van thuiszorg (geregeld via PGB en WMO) prima te kunnen. Nu weet ik ook wat Corona kan betekenen als je donkere energie ervan kan omkeren.
Maar ik ben natuurlijk niet de enige. Je ziet in de samenleving sinds de aanvang van deze crisis een toegenomen bereidheid van mensen om voor elkaar klaar te staan. Ik noem hier alleen maar het personeel in de zorg, die niet alleen klaar staan, maar ook risico’s nemen, terwijl er al jarenlang op hun inkomen bezuinigd wordt. Vanuit deze hoek zie je dat het sociale bewustzijn aan het veranderen is, dat het niet meer gaat om winst, maar om mensen. Ze geven het goede voorbeeld.
Ik schreef dit iets meer dan een half jaar geleden. Op het ogenblik, het is nu november 2021, neemt deze bereidheid duidelijk af. Iedereen is Corona-moe, vooral het personeel in de zorg.
Op deze website vindt je informatie over Corona als ziekte en hoe je met deze ziekte en de nawerking daarvan (= Post-Corona) kunt omgaan als je dit op een alternatieve manier wilt aanpakken, of, de reguliere behandeling daarvan op een alternatief manier wilt ondersteunen.
In dit opzicht, als te behandelen ziekte, is Corona (Covid-19) niet anders dan andere luchtweginfecties en dat zijn er heel veel. De gevaarlijkste andere luchtweginfecties zijn niet ongevaarlijker dan Corona, bleken soms nog veel gevaarlijker en dodelijker te zijn, denk bijvoorbeeld aan de Spaanse griep. Corona neemt in dit rijtje echt geen bijzondere plaats in.
Maar toch zijn er een aantal best wel grote verschillen tussen Corona en de overige ziekten.
1. Het eerste grote verschil met al deze andere luchtweginfecties is vooral dat Corona een wereldwijde en heel erge angstneurose heeft veroorzaakt, óf, op de een of andere manier is gebruikt om zo een wereldwijde angstneurose te veroorzaken.
2. Een ander, niet minder groot verschil is de grote hoeveelheid vrijheid beperkende maatregelen die door regeringen n.a.v. Corona zijn getroffen.
3. Een derde bijna niet te bevatten verschil is dat de complete wereldbevolking nu een medisch experiment ondergaat waarvan de gevolgen (in ieder geval publiekelijke) nog niet bekend zijn. Ik bedoel het Corona-vaccinatie-experiment. Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt, maar iets anders wel …
*) De Coronacrisis, vanuit medisch oogpunt, Michaela Glöckler, 2021, uitgeverij Pentagon, blz.18